“Delikado diyan ah?”
“Ingat ka sa Abu Sayaff.”
“Ang dami namang lugar, bakit dyan pa?”
Hindi ko na mabilang kung ilang beses kong narinig yang mga statement na yan sa mga friends at officemates ko. I’m actually sick and tired hearing negative comments lalu na kapag lugar sa Mindanao ang binabanggit (ayan, napa-English tuloy ako).
Ang aking butihing Ina ay taga Mindanao, sa Siargao in particular. At noong maliit pa ako, tuwing mababanggit kong taga Mindanao ang Nanay ko o ang probinsya ko, kadikit na nun ang mga salitang “delikado”, “muslim”, atbp.. Bilang isang Mindanaoan, nakakalungkot, at the same time nakakainis makarinig ng ganyang mga komento.
Hindi ko naman sila masisisi kase ‘yun naman talaga lagi ang fini-feed sa atin ng media. Ano pa nga bang madalas laman ng balita sa mga telebisyon? Karahasan, politika, krimen, polusyon, korapsyon, pagtaas ng mga bilihin, tsismis, at marami pang iba. Bilang na bilang lang sa daliri ang good news na mapapanood mo.
Kaya nung nagkaroon ng sale ang Cebu Pacific, nag-decide akong magbook ng isa pang lugar sa Mindanao na hindi ko pa napupuntahan, at ito ay ang Zamboanga. Ang Zamboanga Peninsula ay binubuo ng tatlong probinsya. Ang mga ito ay ang Zamboanga del Norte, Zamboanga del Sur at Zamboanga Sibugay.
At ang napili kong puntahan ay ang Pagadian, ang lungsod ng Zamboanga del Sur. Nakarating na ako sa Butuan, Surigao, Cagayan de Oro, Davao, Bukidnon at Iligan. Sa pagkakataong ito, gusto ko namang marating ang timog kanlurang bahagi ng Mindanao.
Karamihan sa mga pasyalan sa Zamboanga Peninsula ay ang mga nag gagandahan nitong talon. Hashtag #chasingwaterfalls ang peg ko nito. Ang unang plano ko sana ay mag-ikot ng isang araw sa Zamboanga del Sur, isa sa del Norte at isa sa Sibugay. Pero gawa ng galing pa akong Benguet bago ang byahe na ito, mas pinili na lang ng katawang lupa ko na mag-concentrate sa Pagadian.
Siguro kung bago-bago pa akong traveler, baka pinatulan ko na ang ganung ideya. Pero sa pagtagal ng panahon, nag-mature na din ako sa pagbyahe. Natutunan ko na ang magdahan-dahan or to take it slow ika nga. Mas mae-enjoy mo ang mga bagay-bagay kapag hindi mo ito minamadali. Parang pagkain lang, diba mas nae-enjoy mo siya kapag ninanamnam mo kesa sa minamadali? 😀
Kaya sa blog na ito, hayaan niyong ipakita ko sa inyo ang ilan sa mga napuntahan ko sa Pagadian.
*****
Isa sa mga paborito kong talk na napanood patungkol sa travel ay kay Tomislav Perko, isang travel writer from Croatia. Nilibot niya ang mundo gamit lamang ang kakarampot na pera sa bulsa niya. Gumamit siya ng ibang mga paraan gaya ng hitchhiking, volunteering, couchsurfing, working, etc..
Isa daw sa mga aral na natutunan niya sa pagta-travel ay ito, “I learned to tear down my prejudices. I learned not to trust media and all their horror stories.”
Habang nakiki-hitchhike daw siya sa Croatia papunta sa border ng Serbia, winarningan siya ng truck driver na sinasakyan niya na mag-ingat sa Serbia. Delikado daw doon, at masama daw ang ugali ng mga Serbians.
So nagpasalamat siya sa driver, at nang makarating ng border ay tumawid na ng Serbia. Nung nasa Serbia na siya, ang mga tao daw na nakasalamuha niya ay mababait, pinatuloy siya sa kanilang tirahan, pinakain, ipinasyal, atbp.. Sa madaling salita, nag-enjoy siya.
Nung naki-hitchhike siyang muli papunta naman sa border ng Bulgaria, binalaan din daw siya ng driver na sinasakyan niya na mag-ingat doon. Delikado daw sa Bulgaria, at hindi daw mapapagkatiwalaan ang mga Bulgarians.
So ganun uli, pagkatapos siyang maihatid sa border ay nagpasalamat siya sa driver at nagpatuloy sa kanyang paglalakbay. At gaya ng nangyari sa kanya sa Serbia, ang mga tao daw na nakasalamuha niya ay mababait, matulungin, atbp..
Ganun lang daw lagi ang nangyayari. Ang mga Croatians binalaan siya about Serbians, ang mga Serbians binalaan naman siya about Bulgarians, and then Bulgarians to Turkish people, Turkish to Iranians, Iranians to Pakistan, Pakistan to Indian people, and the list goes on.
Eye opening ito sa akin. Tama siya, minsan kailangan nating huwag magtiwala sa kung ano ang ipinapakita ng media sa atin. Mas ine-emphasize naman kase talaga ng media ang mga negatibong balita para pumatok at pag-usapan ito. At ganun din sa mga sinasabi ng ibang tao, huwag din basta maniwala lalu na’t sila mismo eh hindi naman napatunayan yung mga sinasabi nila or wala namang first hand experience.
Lahat naman yata ng bansa sa mundo ay mayroon talagang negatibong pwedeng ibalita. Lahat may kanya-kanyang flaws. Pero kung negatibo lang lagi ang pinagtutuunan mo ng pansin, paano mo nga naman makikita yung kabilang side? Yung good side? Minsan kase mas napapansin pa natin yung maliit na tuldok sa isang malinis na papel.
Of course, safety pa din ang number one priority natin. Pero huwag din nating hayaang malimitahan tayo nang dahil lang sa mga nadidinig at nakikita nating negatibo sa media o sa ibang tao.
“Truth is whatever people will believe.” – Roger Ailes
Carpe diem!
God bless everyone..
Leave a Reply